نویسنده: دکتر مهدی صانعی
با توجه به نامگذاری سال 1393 بعنوان سال "اقتصاد و فرهنگ با عزم ملی و مدیریت جهادی"، پرسش و تقاضای بنده از دانشجویان عزیز این است که به این سئوالات اساسی فکر کنیم که، کدام جنبه های فرهنگ عمومی حاکم بر کشور، تسهیل کننده فعالیت های اقتصادی و رشد و توسعه است و کدام جنبه ها، بازدارنده رشد و توسعه اقتصادی؟
بنده معتقدم تا فرهنگ عمومی اصلاح نشود نمی توان انتظار توسعه یافتگی و رشد و پیشرفت را داشت. به نکات زیر توجه کنید:
Pدر کشوری که متاسفانه گاه قانون گریزی تبدیل به ارزش شده و فرد قانون گریز فردی شجاع و جسور لقب می گیرد....
Pدر کشوری که حس مسئولیت پذیری کمرنگ شده و گاه مرده باشد یعنی مردمان آن کاری به کار دیگران نداشته و دیگران هر چه بکنند و هر آسیبی به اموال عمومی و ... بزنند صدایی از کسی بلند نشود...
Pدر کشوری که کسب ثروت از روش های غیر متعارف، زرنگی محسوب شود و افرادی از این دست مورد تکریم اکثریت قرار گیرند ..........
Pدر کشوری که برخی افراد ساعی و پرتلاش، افرادی حریص و طمعکار لقب می گیرند ........
Pدر کشوری که برخی افراد بدون تلاش و کوشش، صرفا" به درگاه الهی دعا کرده و از وی تقاضای مال و ثروت می نمایند .......
Pدر کشوری که برخی افراد صاحب سرمایه، افرادی دزد و پایمال کننده حقوق دیگران قلمداد می شوند .......
Pدر کشوری که برخی افراد ثروت مند به خاطر "چشم زخم نخوردن" اصطلاحا" میزان سرمایه خود را فاش نکرده و میلی به سرمایه گذاری جهت اشتغال زایی ندارند و صرفا" به سرمایه گذاری در بانکها روی می آورند...
Pدر کشوری که جوان آن، راه ثروتمند شدن را در ازدواج با دختر ثروتمند می داند....
Pدر کشوری که دروغ، فریب و نیرنگ، عوامل اصلی کسب موفقیت تلقی گردند....
Pدر کشوری که منافع فردی بر منافع جمعی و ملی بچربد ....
Pدر کشوری که فقط به گذشته خود افتخار کند و در امروز و فردای خود چیزی برای افتخار کردن نداشته باشد...
نمی توان انتظار بهبود شرایط عمومی زندگی مردم آن کشور و توسعه و پیشرفت را داشت.
موارد فوق و موارد بیشمار دیگر، ریشه در فرهنگ و اعتقادات عمومی مردم دارد. ویژگی های فرهنگی همیشه خوب و مثمر ثمر نیستند بلکه گاه بازدارنده اند و مضر و خطرناک.
بیاییم در این سال، جنبه های مثبت و منفی فرهنگ عمومی حاکم بر شهر و دیار خود را مورد واکاوی قرار داده و در آن تجدید نظر اساسی کنیم.
تا یکایک ما ایرانیان نوع نگاه، نگرش و رفتار خود را اصلاح نکنیم اتفاق خاصی رخ نخواهد داد. منظور بنده این نیست که باید غربی شویم تا به توسعه و پیشرفت برسیم. ما می توانیم با تکیه بر فرهنگ غنی ایرانی – اسلامی به توسعه یافتگی دست یابیم به شرط اینکه خودمان بخواهیم. اگر خواست و مطالبه عمومی ایجاد شویم هیچ چیزی مانع پیشرفت ما نخواهد شد.
لیست کل یادداشت های این وبلاگ :
